Zamanında bir yerde görmüşüm, kesip almışım ama kim yazmış hiçbir bilgim yok. Bilen varsa ve söylerse sevinirim. Gelelim sadede:
Birbirini çok seven 3 kelebek bir gün ateşin ne olduğu üzere tartışmışlar. Birincisi ateşe uzaktan bakmış ve “Aydınlatır” demiş. İkincisi biraz daha yaklaşıp “Isıtandır” yanıtını vermiş. Sonuncusu ise hızla ateşin içine girmiş. Ateşin gerçekten ne olduğunu bir o anlamış. Ama gel gör ki, yandığı için bunu hiçkimseye anlatamamış. Sevgi ve bağlılık da ateşe benzer. Anlamak için ne bakmak, ne de yakınlaşmak yeterlidir. …

Şems bir gün kaybolmuş, Mevlana, “Şems” diye ağlar olmuş.


Bir gün uzun yoldan bir adam gelmiş.


“Şemsi gördüm, Şems’ten haberlerim var” demiş.


Adam Mevlana’nın huzuruna çıkmış ve anlatmaya başlamış.


İpe sapa gelmez, tutarsız şeylermiş ama anlattıkları..

Hz.Aişe, Peygamberimiz (sav) ile yeni evlenmişti. Eşinin kendisini sevip sevmediğini merak etmekteydi. Ya da kendisini ne kadar ve nasıl sevdiğini. Bu düşüncesini Peygamberle (sav) konuşmadan edemedi.
– Ey Allah?ın Resulü, beni seviyor musun?
– Evet, ya Aişe. Tabi seviyorum!
Hz.Aişe dahasını da merak ediyordu. Acaba nasıl seviyordu? Hemen sordu.
– Beni nasıl seviyorsun?
Peygamberimiz (sav) sevgi şeklini tanımladı eşine…

İki Mecnûn vardı Leylâ zamanında…
İkisi de ” Ben Mecnûn’um” diyordu. Devrin padişahının kulağına ulaştı
iki Mecnûn’un varlığı.. Olmamalı idi böyle bir şey! Öyle ya şu koca
âlemde tek bir Leylâ var; nasıl olur iki Mecnûn!?
Birisi aşkında kesinlikle sahtekardı padişaha göre.
Ferman çıkardı padişah ” Tiz gele her iki Mecnûn olma iddiasındakiler! ”
Ferman padişahın, derhal huzura getirildi iki Mecnûn’da.. Padişah
sordu:
” Bir Leylâ var ne ola ki iki Mecnûn? Birinizden biriniz yalancı,
sahtekar! İşimi uzatmayın, hanginiz söyleyin bana hakiki Mecnûn!?.. ”
İkisi birden dediler: ” Padişahım Mecnûn …

Bir genç, mahallesinden bir kızı sevmişti. Sonra yolları ayrıldı ve genç gurbete gitmek zorunda kaldı. Aradan uzun yıllar geçti, içindeki aşktan zerre miktar eksilme olmadı. Geri dönebildiğinde sevgilisi ona sitem etmiş ve şöyle demişti:

-A gönlüme hükmeden!.. Bunca yıl geçti, yolunu gözledim. Ne bir haber, ne bir mektup.. Meğer ne kadar vefasızmışsın..

Hakiki âşık başını yere eğdi, gözlerinden yaşlar boşandığı sırada cevap verdi..

“? Mevlânâ Şems?i aramaya Şam?a gider. Bir zaman aradıktan sonra evini bulur. Mevlânâ?nın kapısına geldiğini hisseden Şems ?kim o?? der. ?benim? cevabını verir Mevlânâ .. Kapı açılmaz ..

Mevlânâ üzülür, Konya?ya döner. Aradan zaman geçer. Mevlânâ tekrar gider Şam?a. Yine kapıda Mevlânâ?nın olduğunu bilen Şems ?kim o?? der…

Kays, gezinir sokaklarında Bağdat?ın,
Mecnun misali..
Bir adamla karşılaşır.
Adam yazı yazmaktadır duvara.

?LEYLA U MECNUN?..

Şaşırır Mecnun. Yanaşır adamın ve duvarın yanına..

Olayın kargayla bir alakası yok:) Hani başlıktan, resimlerden öyle alaşılsa da, burdaki en etkisiz mahlukat karga. Neyse, bu kısa bilgiledirmeden sonra, buyrun hikayemiz:

80´ine merdiven dayamış yaşlı baba ile onu ziyarete gelen, 45 yaşında ve saygın bir işi olan oğlu salonda oturuyorlardı. Hal-hatırdan, çoluk-çocuktan, havadan-sudan sohbet ettikten sonra oğlu susmuş, ayrılmanın sinyalini vermişti. O anda üzerinde oturdukları sedirin yanındaki pencerenin pervazına bir karga kondu.
Yaşlı baba kargaya gülümseyerek biraz baktıktan sonra oğluna sordu: ´Bu ne oğlum?´
Oğlu şaşkın, cevapladı: ´O bir karga …