Çok değer verdiğim yerler var kalbimde. Oraya kimseleri koyamıyorum, çünkü bir kere koyup orada ilelebet kalmasını istiyorum. Zeminini hazırlıyorum, kendimi dizginliyorum, içini huzurla doldurup kapılarını kapatıyorum o yerlerin. Toz olmasın, kimse gelip de bir kere kapısından bile bakmasın. Özel olsun. Ne kadar kişi görürse o kadar değerli değildir. Bazı şeyler ne kadar kişi görürse o kadar değersizleşir. O misal gözden ırak, gönülden ırak mekanlarım var. Kimi yerler sahibini buldu orda. Mesela birçok arkadaşım olabilir, ama çok özel dostlarım var. Bakışından …

Sıkıcı insanlardan başka sıkılan insan olmadıgı için sıkılmayı yasaklamıştım kendime, fi tarihinde..

[Ziynet Nesibe]

Erkegin de namusu var ama..

Bakış açını değiştir dendiğinde, 1-2 derecenin lafını yapanlar var.
Bir de abartıp 360 derece dönenler… Yerlerinde sayıyorlar.

[Ziynet Nesibe]

İnsanların yaşıyormuş gibi yapıp yaşayamama sebebi ney deselerdi, “çünkü hepsi müptelâ-yı mihnet-i mâsivâ” deme…

Zamanında bir yerde görmüşüm, kesip almışım ama kim yazmış hiçbir bilgim yok. Bilen varsa ve söylerse sevinirim. Gelelim sadede:
Birbirini çok seven 3 kelebek bir gün ateşin ne olduğu üzere tartışmışlar. Birincisi ateşe uzaktan bakmış ve “Aydınlatır” demiş. İkincisi biraz daha yaklaşıp “Isıtandır” yanıtını vermiş. Sonuncusu ise hızla ateşin içine girmiş. Ateşin gerçekten ne olduğunu bir o anlamış. Ama gel gör ki, yandığı için bunu hiçkimseye anlatamamış. Sevgi ve bağlılık da ateşe benzer. Anlamak için ne bakmak, ne de yakınlaşmak yeterlidir. …

Bazen o kadar bunalıyorum ki içinde yaşadığım dünyadan,

Olabildiğince uzaklaşmak istiyorum.

Uzaklaşmak ama mekandan değil… zamandan.

Tıpkı Ashab-ı Kehf gibi…

Uzaktaki biri taş atsa ne kadar canını yakar?

Kaya atsalar ruhun mu duyar?

Atsa bile ne kadar isabetli gelir, ne kadar yanına uğrar?

Ama yakından gelen taşı düşün!

Hele bir de..

Yenmesin ama şeker gibi olsun,

Yük olmasın ama hep yanımda olsun,

Arası herkesle iyi olsun ama..

değer kavramım şaşırmış, sapıtmış…

hak edenle hak etmeyen arasına uçurumlar koymuşum,

ama ters istikamette..

gamzelerim gözükmekten korkar olmuş, saklanmış..

Cismen yakınlarımdan olup, ruhen uzak olduğum insanlar oldu.
Yan yanayken bile metazori.
Bizi bağlayan bir şeyler yoktu ki..

Susmayı çok güzel başarabildik birlikte.
Sohbet ediyorduk belki ama,
Muhabbet yoktu aramızda..

Onlar ki bana olabildiğince aykırıydılar.
Onlar ki engelleri kaldırmamam için…